Gryfońskie

telum

Ja kiedyś wpadłam w coś odwrotnego od anoreksji > za wszelką cenę chciałam przytyć. Głównie ze względu na małe piersi(o ile można TO wogóle piersiami nazwać)Po jakimś czasie stwierdziłam, że opychanie się wszystkim co podejdzie pod rękę nic nie da, jeśli ma się taką przemianę materii jak ja^^Mam to po mamie:PZe swoim wyglądem się pogodziłam i już nie mam kompleksów. Niektórzy ludzie mówili mi też, że wyglądam, jakbym miała anoreksję, ale tak narawdę nigdy na nią nie chorowałam.

I jeszcze bezczelnie obżerasz się batonikami (kilkoma naraz!) gdy ja jestem na diecie... i wtedy zastanawaim sie gdzie tu sprawiedliwość, że Ty nie tyjesz... paskuda.
Mori

Scarlet_witch

Mi jak założyli aparat stały na zęby, to strasznie schudłam. Wychowawczyni nawet powiedziała mi, żeby uważała, bo moge wpaść w anoreksje. Ale raczej żartowała i chyba nie zna dobrze tej choroby...
Przyzwyczaiłam się do aparatu i już to nadrobiłam Smile

. Waże 53 kilogramy na 1,69 m, to chyba nie jest tak źle. Ale więcej już przytyć nie moge Razz

.

Witcher

Ja jak na kurduplowaty (przesadzam XDDD ale to wynik mojej urody XD) wzrost mam niestety nadwagę. Nie przejmuje się tym za bardzo i wiem, że nie jest to wina przesadzonego obżarstwa (od słodyczy umieram tylko w święta gdzie mocno trzeba się napocić by się ich pozbyć XD), tyle co małej ilości ruchu. Nie mam praktycznie żadnych koleżanek i kolegów przez co częste wychodzenie i łażenie po mieście jest niemożliwe (wiem, że mogłabym chodzić sama, ale tu już pojawia się kwestia nadopiekuńczych rodziców XD). Ale na szczęście ruchu niedługo będę mieć aż za dużo ;3 (tu patrz: wychodzenie na spacery z ogromnym sznaucerem, lekcje karate i mordowanie się na macie do tańczenia XD grunt to mieć z tego radość XDDD)
I chyba tylko raz, jak byłam mała miałam coś na wzór anoreksji, bo moja waga była dużo mniejsza niż przeciętna, a ja nic nie chciałam jeść. Jak widać samo się wyleczyło (a raczej wyleczyło po głodówie na wakacjach z babcią XDDD).
Szkoda tylko, że dziewczyny z mojej okolicy rozpowiadają wszystkim, że jestem gruba i psują mi opinię, a to tylko przez to, że *co tu ukrywać* mam o wiele większy biust niż one XDDD *paranoja*

telum

Och Mori...nie narzekaj. Prawie zawsze się z tobą dzielę. Po za tym nie jem kilku rzeczy na raz tylko jedno po drugim. To nie to samo. A dietą sie nie przejmuj bo i ak nic z niej nie będzie jeśli nadal bedziesz tak wszystko ode mnie podskubywać Razz

dj_minoda

E tam, po co się katować dla lepszego wyglądu?

Ja mam 177 wzrostu i w tym momencie po 3-miesięcznej kuracji przybierającej ( Wink

) ważę 52 kg. Bo w mojej rodzinie każdy jest chudy. Jeszcze w wakacje wazyłam koło 46 kg i za dobrze to nie wyglądało.

Ale parę lat temu, kiedy najbardziej rosłam (przy wzroście 173) ważyłam 60 kg. I wcale mnie to w depresję nie wpędzało. Wręcz przeciwnie - czasami zastanawiam się, czy nie lepiej było mi z tamtą wagą.

Morleigh

Ja mam 178 wzrostu i 55 kilo. I szczerze mówiąc, wisi mi i powiewa, ile wskaźniczek wagi pokazuje. Zważyłam się tylko teraz, żeby napisać tutaj, pierwszy raz od paru miesięcy.
Odchudzanie było dla mnie zawsze pojęciem obcym. Jem wszystko, na co mam ochotę i dopóki mogę wbić się w swoje spodnie, jest ok. To chyba zasługa mojej przemiany materii, ale cokolwiek zjem, nie odkłada mi się to. Odkąd przestałam rosnąć (dzięki Bogu, bo ile można? Wink

) moja waga jest nadzwyczaj stabilna.
Parę kilo schudłam tylko jeden, jedyny raz, kiedy miałam anginę i zapalenie ucha jednocześnie - raz, że nie miałam aprtytu przez gorączkę, dwa, że bolało mnie gardło i trzy, że bolało mnie ucho. Nie jadłam przez bity tydzień, chyba, że mama mnie siłą zmusiła do kubeczka rosołu albo czegoś w tym stylu.

dj_minoda

Blackowl

Wiem dokładnie, że mam 157,6 cm wzrostu i nie rosnę. Nie wiem ile waże. Nie mam w domu wagi:D. Widać po mnie jednak, że mam lekką nadwagę. To jednak nie przeszkadza. Wszystko zalezy od stylu życia i podejścia do siebie. Nie mam kompleksów, robię to co mi sie podoba w życiu.
Anoreksja bulimia - nie mój problem.

Morleigh

Lenale

A ja się czuję taka sobie. Wink

Dokładnie to mam 170 cm, ale to się jeszcze może zmienić trochę. A ważę 50 kg i też tak mi to jakoś obojętne. Jak jem normalnie to jest cały czas tak samo.

Ktoś pisał (Luniasta chyba), że ma w klasie taką dziewczynę, co potrafi powiedzieć, że się jest grubym. Też taką mam, jak się przy niej stanie to rzeczywiście można się poczuć grubym Rolling Eyes

Luniasta

Lenale, ja mam 160 cm wzrostu, ważę coś około 48 kg i potrafię od tej dziewczyny usłyszec, żem gruba, soł... Wink

No, ale u mnie w klasie same patyczaki chyba są (niech żyją sporty ;P)

Lady S.

A propos wzrostu...
Całkowicie popieram Jeanette - sama mam 175 cm wzrostu. Swego czasu strasznie sie garbiłam, bo moje koleżanki miały przeciętnie 165 cm. Żałowałam, że jestem aż taka wysoka. Przeszło mi to już.

Wracając do temtu: ten problem też jest mi nieznany - moja waga stoi na poziomie 55 kg i się raczej nie waha. Noszę rozmiar 36 w porywach do 38 i jest bardzo dobrze. Nie narzekam.
Takich koleżanek jak Luniasta nie mam (i dobrze). Ja raczej słyszę, że jestem chuda.
Może od jakiegoś czasu tata stara mi się wmówić, że mam anoreksję, ale to jest raczej jego problem niż mój.

Mirabell

Do najszczuplejszych osób to ja nie należę <wiem, muszę trochę się tych "zapasów" pozbyć>. ALE jestem też nienormalnie wysoka - 180 cm.

dj_minoda

Morleigh

Garbienie się - skąd ja to znam...

Ale przynajmniej na zlocie nie będę najwyższa Razz

Raz w życiu...